ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ιωάννης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Έτος γέννησης: 1908
Τόπος γέννησης: ΔΡΑΜΑ
Θέση στην ομάδα: Αμυντικός
Αγωνιστικοί περίοδοι : 1922-1934

Ο Ιωάννης Παπαδημητρίου διατέλεσε προπονητής και διοικητικός παράγοντας της Ελπίδας,

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ:
Σύμφωνα με το σχετικό πιστοποιητικό, που φέρει την υπογραφή του εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Χρυσόστομου, βαπτίστηκε την 13-6-1908. Ήταν ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές και στη συνέχεια αναπόσπαστο στέλεχος του ποδοσφαιρικού συλλόγου ΕΛΠΙΣ, για δεκαετίες. Σήμερα (2005) ο Ι.Παπαδημητρίου ζει στην Δράμα και σε επικοινωνία μαζί του μας μετέφερε κάποιες από τις πολλές αναμνήσεις του, από την πολύχρονη ενασχόληση του με την Ελπίδα και γενικότερα το Δραμινό ποδόσφαιρο. Κάποιες από αυτές τις αναμνήσεις καταγράφηκαν και τεχνικά, ενώ πλούσιο υλικό έχει συλλέξει και η κόρη του Μπαρμπαγιάννη,με την προοπτική να εκδώσει και κάποιο σχετικό βιβλίο.

IΔΡΥΣΗ
Ιδρύθηκε ως ανεπίσημη ομάδα το 1922, κυρίως από νεαρούς Μικρασιάτες πρόσφυγες. Σύντομα η Ελπίδα είχε περισσότερους από 70 ποδοσφαιριστές.

IΔΡΥΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ
Ιδρυτικά στελέχη της Ελπίδας Ξενοφών Δημητριάδης (ονοματοδότης ;) Παπαναγιώτου Δημ ή Μπλατσάρας, Αμπατζόγλου Ανέστης, Ηλιάδης Πρόδρομος, Σταμπουλίδης Θεόδωρος, Κιόσογλου.

ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
Μερικά χρόνια αργότερα, η Ελπίδα, ενισχύθηκε με την ενσωμάτωση 50 νεαρών, κυρίως βλαχόφωνων, που αποτελούσαν την δραστήρια ανεπίσημη ομάδα «ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ».

ΕΠΙΣΗΜΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
Το 1929 οι νεαροί ποδοσφαιριστές, με αφορμή ένα δυσάρεστο συμβάν με παράγοντα της Δόξας, αποφασίζουν σε συνέλευση τους, να προχωρήσουν στην δημιουργία επίσημου σωματείου. Oι ΚΟΛΙΑΣ, ΣΑΑΤΣΟΓΛΟΥ έπαιζαν με μια καινούργια μπάλα πίσω από την εστία κατά την διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα και ο αλυτάρχης (παράγοντας της Δόξας) την έσκισε με μαχαίρι. Η ιδρυτική συνέλευση είχε γίνει σε δημοτικό σχολείο στην περιοχή της Ευαγγελίστριας. Η υλοποίηση γίνεται σύντομα με την συνδρομή δικαστικών υπαλλήλων φίλων τους. Πρώτος πρόεδρος αναλαμβάνει ο Γραμματέας της Ιεράς Μητρόπολης Δράμας, Ευριπίδης Πατίκας. Στην οδό Βενιζέλου (έναντι του καφενείου Ελευθερία) λειτουργούσε η Λέσχη της Ελπίδας.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ - ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΝΕΠΙΣΗΜΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ)ΣΤΥΛΙΔΗΣ Δ., ΤΡΑΚΑΚΗΣ Δ. (ΔΙΕΥΘ.Ε.Τ.Ε.), ΤΡΑΚΑΚΗΣ ΓΕΩ., Αδερφοί ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ, ΜΕΛΙΣΣΙΝΟΣ, ΤΕΖΑΨΙΔΗΣ ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ (ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ), ΠΙΝΑΤΣΗΣ ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ, ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΙΑΚ., ΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ ΚΩΣΤ., ΧΙΤΟΓΛΟΥ, ΨΑΡΡΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ.

ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟΣ
Ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα «ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟΣ» συναντάμε στην Δράμα και στην δεκαετία του 1930.Τα χρώματα του ήταν πράσινα και άσπρα και εξέφραζε κυρίως τους πολυάριθμους καπνεργάτες της Δράμας. Αγωνίστηκε με επιτυχία στην Β! ΕΠΣΑΜ, οι παίκτες του χαρακτηρίζονταν από πάθος και δυναμισμό. Παράλληλα με το ποδοσφαιρικό τμήμα, ο Πανδραμαϊκός διατηρούσε και επιτυχημένο μουσικό τμήμα (Μαντολινάτα) μέλη της ήταν ο Δάσκαλος Κωνσταντινίδης, ο Γιαννίκος κ.α.. Οι δραστηριότητες του σωματείου, διακόπηκαν απότομα ύστερα από μερικά χρόνια. Σε "διπλό" αγώνα με την Ελπίδα ο Πανδραμαϊκός νίκησε με 1-0, στον επαναληπτικό και ενώ η Ελπίδα κέρδιζε, δημιουργήθηκαν συμπλοκές μεταξύ των φιλάθλων του Πανδραμαϊκού και δυνάμεων του ιππικού. Σύμφωνα με τον Μπαρμπαγιάννη, αρκετοί ποδοσφαιριστές του Πανδραμαϊκού, όπως ο Δ. Παπαδημητρίου (αδερφός του Μπαρμπαγιάννη), αδελφοί Λιόλιου κ.α. συνέχισαν στην Ελπίδα.

ΦΛΟΓΑ
Στην διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής, οι ποδοσφαιρικές ομάδες είχαν αναστείλει την λειτουργία τους. Με πρωτοβουλία της Ε.Π.Ο.Ν. δημιουργήθηκε η ομάδα ΦΛΟΓΑ, στην οποία συμμετείχαν ποδοσφαιριστές από όλες τις ομάδες. Οι υπεύθυνοι της Φλόγας ζήτησαν από τον Γρηγόρη Χουρμούζη, έφορο υλικού της Ελπίδας και τους παραχώρησε τον ιματισμό της Ελπίδας. Έτσι η Φλόγα αγωνίστηκε με τις φανέλες και το σήμα της Ελπίδας.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στην διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής, πολλοί Δραμινοί κατέφυγαν στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές εκτός Δράμας. Στην Θεσσαλονίκη υπήρχε και ανεπίσημη πόδοσφαιρική ομάδα της Προσφυγικής Ένωσης Δραμινών. Σε αυτήν συμμετείχαν ποδοσφαιριστές από όλες της προπολεμικές ομάδες της πόλης. Όπως θυμάται ο Μπαρμπαγιάννης, η ομάδα αυτή είχε κατακτήσει ένα σημαντικό (για την εποχή) τουρνουά, με συμμετοχή ομάδων της Θεσσαλονίκης, αλλά και αντίστοιχων προσφυγικών της Καβάλας και των Σερρών. Ο τελικός αγώνας είχε γίνει με αντίπαλο τουν πανίσχυρο τότε Μακεδονικό.